COLUMN: Geweldig, maar moet dat nou?

Een reus, een held, een magiër, een geweldenaar….. de erenamen voor zwemmer Maarten van der Weijden stapelen zich op. Zijn prestatie om 2,5 miljoen euro voor kankeronderzoek bij elkaar te zwemmen, dwingt natuurlijk ook diep respect af. Deze krachtige sportman wilde iets terugdoen voor de samenleving nadat hij was genezen van leukemie. Hij wel, maar zoveel anderen niet. Daar leek hij zich schuldig over te voelen, dat dit overlevingsgeluk hem wel ten deel was gevallen.

Maarten bedacht dus zijn inmiddels befaamde Elfstedenzwemtocht. Hij wilde de legendarische tocht van 200 km zwemmend afleggen in drie dagen. Lichamelijk beschouwd een onverantwoorde uitdaging die hij zichzelf oplegde, maar hij kreeg er bij het grote publiek wel de handen voor op elkaar en – wat vooral zijn doel was – hij wist er de geldkranen mee open te draaien voor het Koningin Wilhelmina Fonds (KWF) voor het zo van levensbelang zijnde kankeronderzoek. Zo werkt dat immers in de huidige maatschappij: voor dit soort zaken van enorme importantie zijn mensen bereid lichamelijk volledig stuk te gaan. Zijn ze bereid zich een blijvende beschadiging aan hun hartspier te zwemmen, fietsen ze zich volledig kapot tegen de Mont Ventoux, rennen ze zich een breuk langs wegen en dreven. Geweldig natuurlijk dat talloze mensen dit soort uitdagingen aangaan, dat ze er ongetwijfeld ook veel persoonlijke voldoening mee oogsten, maar jammer van de noodzaak. Dit soort uitdagingen kunnen ook aangegaan kunnen worden zonder dat er per se een goed doel aan wordt gekoppeld. Dan zou de prestatiegrens wellicht ook wat meer verantwoord gesteld kunnen worden.


Maarten van der Weijden heeft het net niet gered om die 200 km zwemmend af te leggen, maar met 163 km  heeft hij even goed een wereldprestatie geleverd. En…hij heeft dus 2,5 miljoen euro bij elkaar gezwommen voor kankeronderzoek. Zonder hem en zijn – in feite lichamelijk onverantwoorde – prestatie was dat bedrag er simpelweg niet geweest. Mark Rutte zat boordevol lof voor Van der Weijden, maar als premier van dit land zou hij zich beter kunnen schamen over het feit dat voor onderzoek van het KWF door de overheid niet veel meer geld beschikbaar wordt gesteld. Die verantwoordelijkheid kun je als overheid toch niet afkopen met een gouden Elfstedentochtkruisje voor Maarten?