Noeste, hardwerkende mannen waren het, uit Brabant. Dat constateerde ik meteen toen ze zich aandienden. Zoals vooraf gemeld zouden ze nu eindelijk de zogeheten coaxkabel van buiten naar binnen komen doortrekken. Daarna zou Delta de rest komen doen.
Maar goed die twee noeste mannen kwamen dus voor het zwaardere werk. En dat bleek zwaarder dan verwacht. Het kastje van de coax lag op een ander plekje verstop in de grond dan verwacht. Niet aan de rechter, maar aan de linker kant van de carport. Voor dat werd ontdekt, moest er flink worden gegraven. Veel meer werk dan gepland en het was vrijdagmiddag, dus…zouden ze maandagochtend terugkomen om het karwei verder te klaren.
Dat deden de noeste mannen. Om half acht op maandagochtend stapten ze opgewekt en vol werkdrift binnen. Om half acht!! ,,Eerst maar koffie mannen?’’ ,,Ja, heel graag vrouwke!’’. Dus daar zit je dan tafel met twee Brabanders en deel je je onvrede over ‘zomertijd’ terwijl het nog lang geen ‘zomerweer’ is. Over het weer kun je immers altijd en met iedereen een gesprek voeren. ,,Mijn dokter zegt dat het voor mij goed zou zijn als het eens wat warmer weer zou worden. Ik heb psoriasis op m’n kop, hele korsten, dat jeukt verschrikkelijk’’, deelt de ene man openhartig. De ander heeft zijn koffie vrij snel op en besluit: ,,Kom we gaan aan het werk.’’ Hij gaat de bijkeuken in om daar het luik van de kruipruimte op te tillen. Twee tellen later steekt hij nog even zijn hoofd om de deur van de huiskamer en zegt: ,,Vrouwke pas nou alsjeblieft op de je straks niet dat gat in de bijkeuken in stapt.’’ Ik beloof dat ik zal opletten.
Mijn man is inmiddels ontwaakt en opgestaan. Hij zal de honneurs van mij overnemen, omdat ik bij een vergadering elders word verwacht. Als ik aan het eind van de ochtend weer thuis kom, is het karwei geklaard en de noeste mannen zijn vertrokken. Er ligt nogal wat zand naast de carport. Hoezo? Moesten ze zover graven? ,,Niet per se’’, laat mijn man weten, ,,maar ze constateerden dat ‘het Vrouwke’ niet zo makkelijk liep en dat er hier een paar tegels een beetje los lagen. Die hebben ze even getild, wat zand eronder en stevig aan gedrild. Dat is wat veiliger, vonden ze.’’
Spontaan schoten er twee tranen in m’n ogen: Twee lieve mannen, die me voor even weer wat vertrouwen in de mensheid gaven!
Cultuur Overal 