Topzwaar van thema’s, conflicten en verhalen

Gezien: ‘We zijn hier voor Robbie’ door De Zeeuwse Komedie; donderdag 6 april, Scheldehof, Vlissingen; tekst: Maria Goos; Regie: Peter Adriaanse; Spel: Tom Roovers, Anneke van Jaarsveld, Jeffrey Limburg, Cherin Riemeijer, Nanou Warman, Ayesta de Pagter, Petula de Smit, Gerda Verhoeff.

‘Oud Geld’, ‘Familie’, Trilogie ‘De geschiedenis van de Familie Avenier’. Dit zijn titels van successtukken van Maria Goos. Zij bewees daarin overtuigend haar talent op vileine wijze de hechtheid en vooral de beklemming van familieverbanden te verwoorden en invoelbaar te maken. Zij weet daar blijkbaar alles van en daar getuigt ze ook weer van in het toneelstuk ‘We zijn hier voor Robbie’. Maar daarin doet ze dat toch minder virtuoos dan in die voorgaande stukken.  Dit stuk dreigt topzwaar te worden door de veelheid aan thema’s, conflicten en verhalen die Goos er allemaal heeft ingestopt. Daar heeft zij ook veel woorden, heel veel woorden voor nodig. Daarmee is dit stuk behoorlijk log geworden.  Hier en daar vlammen er nog wel lekkere dialogen op, maar over de hele linie had allemaal wel wat puntiger, compacter, flitsender gekund.

Een lange inleiding om aan te geven waar specifiek mijn bedenkingen liggen bij deze productie van de Zeeuwse Komedie. Niet bij regie en spelers dus, want die verdienen vooral hulde voor het feit dat zij deze uitdaging zijn aangegaan. Zij hebben er zich er keihard in vastgebeten. Maar zoveel inzet had, wat mij betreft, eigenlijk een beter stuk verdiend.

De sfeer van het rijke Haagse milieu terend op oud geld wordt prima getroffen. Ook de kloof tussen oude en jongere generatie komt glashelder tot uiting. Met iets minder herhaling was dat overigens ook wel gelukt. Elk personage heeft duidelijke contouren gekregen en alle spelers verrassen in het neerzetten daarvan. Het invoelbaar maken van de eigen angsten, verlangens en pijnpunten leveren ook de mooiste spelmomenten op. Met name Nanou Warman (in de rol van Bas) en Petula de Smit (als Linda) weten te imponeren.  Ook de confrontatie tussen de twee exen Marius (Jeffrey Limburg) en Barbara (Anneke van Jaarsveld) leveren heerlijke spelmomenten op met wel  puntige teksten, maar vooral dankzij mooi spel en lekkere timing.  Zo zijn er meer mooie spelmomenten, maar soms dreigen ze verzwolgen te worden door de veelheid aan wat de schrijfster allemaal te zeggen heeft in dit stuk. Over mensen die dood zijn (Robbie) en mensen die we helemaal niet te zien krijgen (Annet) , maar ook over hoe het toch gekomen is dat Robbie vroegtijdig een einde aan zijn leven heeft gemaakt. Woorden, heel veel woorden zijn daar voor nodig en dan moet aan het einde nog als een duveltje uit een doosje duidelijk gemaakt worden hoe het wellicht allemaal is gegaan en waarom. Ik bedoel maar: Maria Goos heeft ooit betere stukken geschreven, maar dat had ik al gezegd. In elk geval moet ook gezegd worden dat De Zeeuwse Komedie alles uit de kast heeft getrokken om er een mooie voorstelling van te maken. Nog te zien tot en met zondag 7 mei. Voor meer informatie: www.zeeuwsekomedie.nl