Gezien: ‘Het Geheugen van Water’ door Theatergroep Zierik; don. 13 april 2023: Theater De Verdieping (Cultuurhuis ZierikC); Tekst: Shelagh Stephenson; Regie: Cees Möhlmann; Spel: Annelies Oomen, Ylva Spiekerman van Weezelenburg, Ilonka Friesema, Carina Bartels-Kik, Mario van Dongen, Wilco de Valk.
,,Een ernstig onderwerp dat met lichtheid en vol humor wordt behandeld’’, aldus luidde het streven van Cees Möhlmann bij de regie van ‘Het Geheugen van Water’. Hij is daar voor het overgrote deel prima in geslaagd. In deze voorstelling valt heel veel te lachen. Het stuk wordt omschreven als een ‘bitterzoete komedie’ en daarmee kun je veel kanten op, vooral ook de valkuil van het melodrama. Daar is Zierik niet ingevallen. De humor in deze voorstelling houdt de tragiek lange tijd op afstand, maar na de pauze dreigt het toch af en toe een beetje richting randje van die valkuil te gaan.
Maar zeker voor de pauze prevaleert de lichtheid. Ondanks dat moeder Vi zojuist is overleden en haar geest aan de vooravond van haar uitvaart nog nadrukkelijk rondwaart in haar slaapkamer. Afscheid nemen, geldt als tragisch, maar daar komen nog veel meer emoties bij kijken. Het publiek maakt kennis met de drie dochters van Vi, te weten: Mary, Theresa en Catherine. De drie zussen zijn op z’n zachtst gezegd nogal verschillend. Het is heerlijk om te zien en te horen hoe deze drie personages met vette contouren zijn geschetst. Dat levert vaak een gulle lach op, maar daaronder schuilt wel goed voelbaar ‘ieders makke’. Elke dochter heeft zo haar eigen verlangens, frustraties en problemen. Ieder heeft ook haar eigen herinneringen aan een vergelijkbare jeugd die ze hebben gehad in hetzelfde huis daar aan de Noordoost kust in Engeland. Verschillende herinneringen want het geheugen kan een mens wel eens bedriegen of wordt door elk personage persoonlijk ingekleurd. Vooral Catherine blijkt daar een meester in en manifesteert zich vol overgave als ‘drama queen’.
De drie zussen gaan af en toe lekker ‘over de top’, de een wat meer dan de ander. Een mooi tegenwicht komt van de twee mannen in het stuk: Mike als de minnaar van Mary en Frank als de man van Theresa. Het vriendje van Catherine (PP of was het nou toch Xavier?) blijft achter de schermen. Reden voor haar om weer eens lekker uit haar dak te gaan. Vooral in de personages van Mike en Frank komt de onderkoelde Engelse humor lekker tot z’n recht.
De ‘geest van de overleden moeder’ krijgt met een mooie dictie een goede invulling en de kille belichting op haar zorgt voor de juiste sfeer. Niks te zeuren dus? Nou ja, dat het tweede deel dus wat helt naar melodrama en hier en daar het rode potlood gebruikt had mogen worden. Maar dat is een kwestie van smaak. Over de hele linie biedt deze ‘bitterzoete komedie’ een bijzonder fijne toneelvoorstelling van Theatergroep Zierik.
Info over speeldata en kaartverkoop: www.theatergroepzierik.nl
foto: Scène uit ‘Het Geheugen van Water’ met Annelies Oomen (l) en Ylva Spiekerman van Weezelenburg (foto: Peter Kouijzer)
Cultuur Overal 