Scène uit ‘Pas de deux’ (foto: Peter Kouijzer)
Gezien: ‘Pas de deux’ van Hugo Claus, vrij. 15 februari 2019, Theatergroep Zierik, Theater De Verdieping, Zierikzee; regie: Cees Möhlmann, Spel: Mels Hoogenboom, Tamara van As, Justin Troost.
Misschien gebiedt de eerlijkheid een waarschuwing vooraf: Ik houd van teksttoneel, ik houd van het toneelwereldje achter de schermen en ik houd vooral van amateurtoneelspelers die er – wars van ijdelheid – ‘vol in gaan’ en steeds weer iets verrassends laten zien. Dat beïnvloedt en kleurt mijn mening over deze voorstelling bij Theatergroep Zierik. Dat moet dan maar…. een recensie is tenslotte ook maar de mening van één mens. En ieder ander mens mag daar anders over denken. Tenminste….. als dat genuanceerd gebeurt, want dat Mels Hoogenboom, Tamara van As en Justin Troost onder regie van Cees Möhlmann met ‘Pas de deux’ een groot toneelfeest bieden, lijdt geen enkele twijfel.
Waarom is het zo’n festijn om als voyeurs op de tribune een avond lang getuigen te mogen zijn van twee mensen die repeteren voor een specifieke scène in een toneelstuk (De Vossenjacht) met assistentie van een bescheiden technicus/manusje van alles? Omdat er heel veel aan de hand is tussen die man en die vrouw, omdat ze een stormachtige liefdesverhouding hebben gehad, omdat ze in feite aan elkaar verslaafd zijn, maar omdat ze elkaar het leven ook onmogelijk maken en tevergeefs proberen met andere liefdespartners hun leven voort te zetten. En nu staan ze dus weer tegenover elkaar in een broeierige liefdesscène. Zonder regisseur, want die ligt in coma in het ziekenhuis. Maar ‘the show must go on’ en dus gaan deze twee spelers: Gerard Brattinga en Mia Bresser samen repeteren, terwijl die trouwe inspeciënt Dickie van der Veen voor het licht zorgt én ingrijpt als het echt gierend uit de klauw dreigt te lopen tussen Gerard en Mia. Steeds meer laten zij immers de grens tussen werkelijkheid en fictie vervagen. Het ene moment spelen zij als Volpone en Celia de sterren van de hemel , het andere moment vallen ze hunkerend als zichzelf elkaar in de armen of krabben ze elkaar bijna de ogen uit. Dat vergt inlevingsvermogen, opperste tekstbeheersing, gevoel voor timing en schakelen, schakelen, schakelen. En dat kunnen Hoogenboom en Van As. Ze kunnen dat goed, heel goed, heel, heel goed. En als fraaie tegenhanger voor hun explosieve spel is daar dan Justin Troost met een bijna vertederende invulling van zijn onmisbare rol als Dickie. Ook hij schakelt verrassend mooi tussen de bescheiden jongen op de achtergrond en de attente vent die de boel nauwlettend in de gaten houdt.
Scène uit ‘Pas de Deux’ (foto: Peter Kouijzer)
Nou en dan biedt de tekst van een verbaal vilein varken als Hugo Claus natuurlijk ook heel veel te genieten voor iedereen die enige weet van toneel maken heeft. Bijvoorbeeld mensen die zelf ooit bibberend in de coulissen staan en ‘pygmeeën’ in hun darmen voelen drammen, zullen geraakt worden door een beschouwing van Gerard Brattinga over zijn vak als acteur. Cees Möhlmann heeft de oorspronkelijke tekst van ‘Pas de deux’ uit 1973 en van de hernieuwde versie uit 1997 zelf nog subtiel geactualiseerd, waardoor deze wat breder toegankelijk wordt.
Rest nog te constateren dat het stuk naast rauwheid en emoties ook heel veel humor biedt voor alle voyeurs op de tribune. Nou ja en als er nou nog wat geschaafd zou kunnen worden, zou Mia misschien wat minder doelloos in haar handtas kunnen rommelen, zou er echt wel wat minder wijn kunnen vloeien om net zo dronken te worden en zou het een prettiger aanzien geven als de divan óf iets hoger óf in elk geval wat steviger zou zijn. Kanttekeningen in de marge, want ‘Pas de deux’ is een toneelfeest, maar dat had ik al gezegd.
‘Pas de deux’ wordt ook gespeeld vanavond (zaterdag 16-2) en verder op vrijdag 22 februari, om 20.00 uur, op zondagmiddag 24 februari om 14.00 uur en op vrij. 1, za. 2, don. 7 en za. 9 maart om 20.00 uur. Voor reserveren zie: www.theatergroepzierik.nl
Cultuur Overal 